Fontanna z Sową
Symbol Bielawy, usytuowany w samym sercu miasta. Pomnik posadowiony jest na 5-metrowej, kamiennej kolumnie, w której wyrzeźbiono 8 figurek krasnoludków trzymających sowę. Sowa z lewej strony trzyma herb Bielawy, a u jej podnóża znajduje się kamienna fontanna.
Kościół Bożego Ciała
Dawny kościół ewangelicki, zbudowany w 1743 r. Na początku był bardzo prosty i skromny, bez wieży, dzwonów i organów. Wieże dobudowano dopiero w 100 rocznicę powstania świątyni. Ze względu na zły stan techniczny kościół został zrekonstruowany w latach 1878 – 1880. Na zewnętrznym gzymsie umieszczono wyobrażenia różnych zwierząt, mających obrazować psalm 148. We wnętrzu zwracają uwagę niezwykle kunsztowna konstrukcja drewnianego stropu oraz obszerne dwukondygnacyjne balkony dla wiernych. W kościele znajdują się organy z 1754 r.
Kościół św. Ducha
Najmniejszy z trzech kościołów w Bielawie. Jego budowę rozpoczęto 28 września 1928 r., a zakończono po upływie 14 miesięcy. Projektantem i wykonawcą budowli był bielawski przedsiębiorca Emil Werler. Swą formą architektoniczną obiekt łączył dostojeństwo świątyni z nowoczesnością ówczesnych rozwiązań. Kościół posiada niewielką wieżę z dzwonem.
Kościół pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny
Pierwsze informacje o kościele pochodzą z roku 1288. Kościół był budowlą jednonawową, w swej przedniej części sklepioną. Pierwotnie posiadał trzy ołtarze, ale do XVII w. zachował się tylko główny z figurą Matki Boskiej. Ponieważ kościół groził zawaleniem, w roku 1866 został rozebrany. Uroczyste położenie kamienia węgielnego pod nowy kościół, zaprojektowany przez A. Langera z Wrocławia, nastąpiło 14 kwietnia 1868 r., a budowę zakończono 15 listopada 1876. Kościół posiada trzy dzwony oraz zegar upamiętniający Rok Wielkiego Jubileuszu Chrześcijaństwa. Ciekawostką są koncerty, które odbywają się we wrześniu w kościele w ramach Międzynarodowego Festiwalu Vratislavia Cantans.
Pałac Sandreckich
Jego budowę rozpoczęli bracia Wolf i Heinrich Seidlitz von Schönefeld w 1598 r. Budowla wzniesiona w duchu późnego renesansu o charakterze dworu obronnego przetrwała w swych pierwotnych kształtach do roku 1737, kiedy to pałac uległ klęsce pożaru. Odbudowany został dwa lata później, zachowując dużo elementów pierwowzoru. Masywna budowla, stanowi najcenniejszy zabytek bielawskiej architektury.
Krzyże pokutne
Nazwa pochodzi od łacińskiego "compositio", które oznacza "pojednanie, pogodzenie się". Są to pomniki średniowiecznego prawa, kamienne symbole dawnych tragedii, ludzkich krzywd i niepotrzebnych śmierci, ustawiane jako świadectwo zadośćuczynienia i pojednania dwóch zwaśnionych stron. Na krzyżach widnieją wyżłobione dłutem wizerunki miecza, noża, topora lub innych narzędzi, przy użyciu których dokonana została zbrodnia. Większość krzyży pokutnych pochodzi z XV wieku. W Bielawie znajdują się 2 krzyże pokutne ustawione przy ul. Waryńskiego 27 oraz przy ul. Wolności 130.
Krzyż Milenijny na Wzgórzu Pojednania
Krzyż powstał w roku 2000. Droga do krzyża prowadzi ścieżką spacerową, obok stawu potocznie nazywanego „Cegielnią”. Na wzgórzu znajdują się ławeczki, na których można odpocząć i podziwiać piękno bielawskiej przyrody.
Zabytkowe wille
Do niezwykle cennych zabytków miasta należą liczne wille, wybudowane w XIX i XX wieku przez właścicieli fabryk włókienniczych. Bogate wnętrza, piękna architektura oraz imponujące ogrody tworzą wyjątkowy klimat tych obiektów.
Willa Dierigów
Zamieszkiwał ją właściciel zakładu włókienniczego o nazwie "Christian Dierig A.G". Obecnie w pięknie odrestaurowanej willi, znajdującej się przy ulicy Piastowskiej 23, mieści się hotel "Pałac Bielawa". 
Dawne Prewentorium
Wyjątkowo urokliwym miejscem jest również wybudowana w 1901 roku willa, w której przez długie lata mieściło się Prewentorium. Obecnie w odrestaurowanym budynku przy ulicy Korczaka 4, funkcjonuje "Hotel Dębowy", z restauracją oraz pięknym angielskim ogrodem.
Z kolei w latach 20. ubiegłego wieku powstała willa należąca do Karla Frohlicha, właściciela jednego z zakładów włókienniczych.
